“…Başımızdakilerin bizlere biçtiği yaşamları kotarma peşinde, günü kurtarma telaşında yavan eğlenmelerle yetinir olduk. Dört bir yanımızı kuşatan kibirin, görgüsüzlüğün, bilgisizliğin sığlığında türküler sustu, şarkılar küstü giderek…”

MÜNEVVER ÖZGENÇ

Birden düştü aklıma, bir delişmen sesten(*) o güzelim şarkı;

Dinlememişim, kimbilir kaç zaman var ki.

“Vazgeçtim gözlerinden, vazgeçtim sözlerinden/Bir ah de yeter”

Gelmiyor içimden hüzünlenmek bile der ya şair (**)

Gelmiyor içimden, müzik dinlemek bile…

En sıkıntılı günlerimizde, müzikle başlardık oysa her yeni güne.

Aydınlanmaya durmuş bir ülkeyi, son yirmi yıldır daha fazla çevliğine alan yağma-talan, dincilik- gericilik girdabında bizi bin kaygılara salıp şarkı dinlemeyi bile unutturanlara ne söylesem ki!..

Kavgası, neşesi, sevdası, direnci, umutları türkülerde, şarkılarda ses veren bir toplumu nitelikli müzikten koparmak, en kestirme yoluydu belki de; yaşama sevincinden yana bir halkın duyarlılıklarını budamanın.

Boşuna salınmadı, 12 Eylülün ardından ağır bir tütsü gibi acılı, yakınmalı arabesk türü toplumun üstüne.

Ezgiler ıradıkça eksildik, şarkılar sustukça köreldik; boşa verdik yaşamayı, sevmeyi.

Başımızdakilerin bizlere biçtiği yaşamları kotarma peşinde, günü kurtarma telaşında yavan eğlenmelerle yetinir olduk. Dört bir yanımızı kuşatan kibirin, görgüsüzlüğün, bilgisizliğin sığlığında türküler sustu, şarkılar küstü giderek.

Bu yüzden, neden sonra dinlenildiğinde bu yürek kanatmalar.

Şimdi bir umutlu, bir mutsuz.

Birinde kök salmış sevincim, bazan yersiz yurtsuz.

Derken:

Vazgeçtim dünlerimden, vazgeçtim düşlerimden

Yarınlar kurtulsun yeter…

Geçmişin mihnetiyle yüklü, geleceğin peşindeyken

Vazgeçtim yitenlerden, gözümde tütenlerden,

Sıla anlamsız artık, gurbet avutmaz.

Varsın kalsın hepsi yüreğimde saklı

“Sessizce, kimsesizce”

Hesabı görülsün yeter…

Vazgeçtim unutamadıklarımdan, tutunamadıklarımdan.

Özemler süredursun, mutluluk ırak.

Çok mu şey istedik sanki:

Barış, kardeşlik hakça bir düzen

Bir gün kurulsun yeter…

Ezgiler sökün etsin, şarkılar geri gelsin

Geri gelsin o günler

Komşuluk, hatır gönül

Arı duru, sevgiler

Elli yıl öncesi yeter…

Ağır bir karanlığa girerken ülkem

Ah, bu ihanet, bu geriye gidiş sarsar beni!

Her birimiz beceriksizliğimizce mahçup

Aymazlığımızca utançlı

Aldırmazlığımızca suçlu!..

Yine de sanılmasın, bu vazgeçiş her şeyden;

Direnmek zamanı şimdi.

Yazmışlığım, gamdan- kederden

Bilinsin yeter…

(*) Sezen Aksu

(**) Edip Cansever)